006 - Hinckaertshuis
Het noordelijk deel van dit huis is één van de oudste steenhuizen van de stad. Het verdedigbare karakter blijkt uit de dikke muren, de hooggeplaatste voordeur en de schiet/kijkspleten op de zolderverdieping. De oudste onderdelen, de sporenkap van o.a. kastanjehout en de kelder met boheemse gewelven, dateren van rond 1300. Ook de indeling van het noordelijke huis is middeleeuws: een bijna vijf meter hoge voorzaal en een horizontaal gesplitste achterruimte.
Waarschijnlijk behoorde in eerste aanleg het hele bouwblok tot het erf van dit huis. Er was dus ruimte genoeg voor uitbreiding naar het zuiden (ca. 1450) en een vergroting in de diepte (ca.1600). De oorsprong van de naam Hinckaertshuis is onduidelijk. Vermoedelijk werd het huis ooit bewoond door ene Hinckaert, maar meer dan een naam liet hij helaas niet na. Anders ligt dat met Otto ter Hansouwe, die het burgemeestersambt combineerde met een bezigheid als bierbrouwer. Zijn niet-onbemiddelde weduwe stichtte in 1479 uit godvruchtigheid het aangrenzende Sint Annen- of Mepschengasthuis.
Doordat deze ‘edele erentfeste Syerd de Mepsche’ bepaalde dat de erfvoogden uit haar geslacht, woonachtig in de stad en eigenaar van het Hinckaertshuis moesten zijn, verbond ze huis en gasthuis onlosmakelijk met elkaar. Een van de latere erfvoogden was Johan de Mepsche, die het aan zijn vele aardse bezittingen of aan zijn grote kinderschaar te danken had dat hij ‘De Rijke’ werd genoemd. Een latere telg uit het geslacht De Mepsche, Rudolf, maakte de familienaam tot een vloek door er als Heer van Bijma te Faan moordlustige praktijken op na te houden. Latere De Mepsches poetsten het geschonden imago weer wat op en in 1817 overleed Sibranda, de laatste De Mepsche, in het ‘Hinkershuis’.
In de vorige eeuw werd het huis eigendom van de jurist en hoogleraar C.A. Star Numan, die bijlessen gaf in zijn achterhuis. Voor de wachtende studenten was er achter het huis een stenen bank. De laatste Star Numan was de weduwe van ds. Heldring, die in 1981 overleed. De nieuwe eigenaar restaureerde het pand in 1985-’86.